24 januari. Een jaar na het eerste herseninfarct van Indy. We hebben toen voor de eerste keer aan haar bed gestaan om afscheid te nemen, omdat ze de volgende ochtend mogelijk niet meer zou halen. Deze heeft ze gelukkig wel gehaald, waarna we nog 4 maanden van haar hebben mogen genieten. Weliswaar continue in een ziekenhuis, maar ook daar hebben we erg leuke momenten met haar beleefd. Vandaag hebben we daar weer veel aan moeten denken. Marie-Louise heeft samen met Valerie films van Indy gekeken. Dit zijn mooie herinneringen. Herinneringen die nu nog pijn doen, maar ooit een plaats krijgen.

FEBRUARI 2004
Het was een vrij rustige maand. Valerie naar school, Levy die druk bezig is met overal langsaf lopen en zelf zijn we druk met de kinderen en met het werken. De therapie van Marie-Louise werkt ook goed, het is erg zwaar en confronterend, maar wel nodig.

Met carnaval hebben we het erg rustig gehad. We zijn samen naar de optocht in Someren-Eind en in Someren dorp gaan kijken en dat was genoeg.

MAART 2004
Na de carnavalsvakantie zijn ze bij Valerie op school gestart met het "ziekenhuisproject". Dit hield o.a. in dat ze ook een bezoek gingen brengen aan de kinderafdeling van het Elkerliek Ziekenhuis in Helmond. Valerie was erg enthousiast over dit project. Zij kan er natuurlijk erg veel over vertellen, wat ze dus ook deed. Marie-Louise is meegegaan naar het ziekenhuis. Dit was erg vreemd om daar nu weer te zijn. Om weer over de gang te lopen en onbewust te zoeken naar Indy. De gevoelens van vorig jaar kwamen weer helemaal terug. Terwijl wij bang waren dat dit ook bij Valerie zou gebeuren, was dat dus helemaal niet zo. In haar beleving was het ziekenhuis ook wel erg leuk, want er was speelgoed en altijd wel andere kinderen om mee te spelen. Ze is dankzij het ziekenhuisproject wel meer aan het praten over Indy en wat er allemaal gebeurd is, en daar zijn we zelf ook wel erg blij om.

Het is echt prachtig geworden. Tegelijkertijd is het ook weer een afsluiting van iets. Hier zijn we weer een hele tijd mee bezig geweest en nu is alles klaar. Het kunstwerk heeft een mooie plaats gekregen op de kast in de woonkamer en alles in het kunstwerk doet herinneren aan Indy. De Teletubbies waar ze de hele dag wel naar kon kijken, de zonnebloem omdat ze ondanks alles zo vrolijk was, de bal (symbolisch als ster) omdat ze daar zo graag mee speelde en de ster die natuurlijk iedere avond hoog aan de hemel staat en over ons schijnt. Al deze dingen samen zorgen er ook weer voor dat telkens als we naar het kunstwerk kijken het net is of Indy er weer is. In onze harten blijft ze altijd en ze heeft nu eindelijk haar plaatsje in huis gekregen en daar zijn we trots op.

We hebben het momenteel erg druk. Ons sociaal leven begint weer een beetje op gang te komen en dat merken we dan ook wel in onze agenda. Marie-Louise is deze maand met vriendinnen en kennissen naar de musical Mama Mia geweest. Dit was een erg leuke dag geweest en het was weer even echt genieten. Levy kan lopen en heeft daarmee weer een mijlpaal bereikt. We genieten er dan ook erg van om dat kleine mannetje te zien lopen. Valerie is geslaagd voor haar zwemdiploma B en gaat nu weer verder voor diploma C. Toch knap van haar, want ze was echt vastbesloten om te gaan stoppen. Zelf zijn we druk bezig met het maken van plannen voor het opknappen van onze tuin.

APRIL 2004
April, een maand met extra veel herinneringen. 10 april zou Indy 3 jaar zijn geworden. De eerste verjaardag zonder haar. Vorig jaar hebben we nog getwijfeld of we haar 2e verjaardag wel of niet zouden vieren, omdat het zo'n onzekere tijd was. Uiteindelijk hebben we deze toch gevierd en heeft zij er volop van genoten. Achteraf zijn we zo blij dat we deze verjaardag zo goed gevierd hebben, dit nemen ze ons nooit meer af. Op deze site hebben wij vorig jaar tevens geschreven dat Indy haar 2e verjaardag in het ziekenhuis vierde maar dat ze hoopte haar volgende verjaardag thuis te vieren. Dit doet wel veel pijn om dit lezen, vooral nu we weten hoe het afgelopen is. Ze is inderdaad thuis en we hebben haar verjaardag thuis herdacht, maar op deze manier hadden we het niet gewild.

De middag en de avond hebben we doorgebracht met onze familie en goede vrienden. We hebben samen naar de filmpjes van Indy gekeken en op deze manier leek het toch of ze er zelf een beetje bij aanwezig was. Het was fijn om deze weer te zien, we hebben samen gelachen om de leuke uitspattingen van Indy, maar tevens een traan weggeveegd bij het laatste filmpje (de laatste week van Indy en de crematie) want dan sta je plotseling weer met beide benen op de grond.

De paasdagen hebben we lekker samen thuis doorgebracht. De kinderen hebben paaseieren gezocht en we hebben genoten van het mooie weer.

Met Koninginnedag zijn we samen met onze vriendenclub (zonder kinderen) een weekendje weggeweest. Dit was een gezellig weekend, en fijn om er weer eens even tussenuit te zijn, na de afgelopen moeilijke tijd. Ook de komende maand wordt een zware maand. Het eind van het eerste jaar komt in zicht.

Mei 2004
Een zware maand. Hoe dichter de laatste week van mei in zicht kwam hoe moeilijker het werd. 22 mei zijn we naar een concert van Di-rect en Do geweest. Dit was even erg moeilijk, vooral bij het horen van het liedje "Heaven" van Do werd het ons maar ook onze vrienden weer even teveel. Het is van de andere kant ook fijn dat we ons verdriet samen met onze vrienden en familie kunnen delen en zij er altijd voor ons zijn.

"De lege plek doet pijn, maar het is goed te ervaren,
dat vrienden en familie er gewoon zijn, toen ze werkelijk nodig waren".

Maar we wilden er zeker ook even bij stilstaan dat het nu bijna een jaar geleden is allemaal.
Samen met Jos en Helma hebben wij een hele avond doorgebracht op de pier in Oostende. We hebben gepraat, gehuild, gelachen en rozen in zee gegooid om Indy te herdenken.
"Geboren in een zee van liefde, gestorven in een golf van verdriet".

Dit heeft ons erg goed gedaan. Ook met de kinderen hebben we overdag nog een moment voor onszelf gehad en samen een roos in zee gegooid voor Indy. Het was een goed weekend.
Ondanks dat Levy ziek was toen we naar Plopsaland gingen, hebben we toch erg genoten van Valerie, die overal in wilde en nergens bang voor was.

Juni 2004
2 juni. Het is nu een jaar geleden dat ze gestorven is. Vorig jaar was het een stralende dag tot het moment dat ze stierf, nu was het de hele dag donker met veel regen. We hebben samen met Valerie de spulletjes van Indy uitgezocht en weer wat filmpjes gekeken. S'avonds zijn onze families en vrienden nog even op bezoek geweest.

 "Afscheid nemen bestaat niet", een heel toepasselijk liedje van Marco Borsato.
Indy is er niet meer, ze was er, maar in onze harten blijft ze altijd.

De rest van de maand is alles vrij goed gegaan. Wel vreemd om nu verder te moeten zonder te kunnen zeggen, "vorig jaar op deze dag ging het zo met Indy". Het jaar is voorbij en we gaan verder. Al 1 jaar zonder Indy, een heel moeilijk jaar, maar we gaan het wel redden, al zullen er altijd wel moeilijke periodes blijven komen.

We zijn deze maand ook nog op visite geweest bij Iris en haar ouders. Ook zij heeft een levertransplantatie gehad in de tijd dat wij in Groningen waren en met haar ouders hebben we ook een goed contact gehad. Het was erg leuk om hen weer eens te spreken en ook om te zien dat het met Iris zo goed gaat.

Marie-Louise is nog een dagje naar de sauna geweest met 3 dames en dit was erg gezellig. Ze hebben veel gelachen en gepraat, maar bovenal genoten van de sauna.
Verder hebben we deze maand weer veel feestjes gehad.

Juli 2004
De laatste maand voordat we vakantie hebben. Op het werk hebben we het erg druk met allerlei werkzaamheden met betrekking tot het nieuwe logo van de zaak.

Valerie heeft erg veel feestjes deze maand wat ook erg vermoeiend voor haar is. Levy is druk bezig met het leren praten en leert iedere dag wel wat bij. Hij heeft zijn eigen taal en het is dan ook vaak even nadenken voordat we door hebben wat hij zegt. Maar hier genieten we wel volop van.

De tuin is inmiddels klaar. Hier zijn we erg trots op en we kunnen niet wachten tot we lekker buiten op ons nieuwe terras kunnen zitten en weer lekker kunnen barbequen.

We zijn nog een weekend weggeweest met de fam. Dado en de fam. Baltus naar Simpelveld. Dit was wel een heel bijzonder weekend. 3 gezinnen die alledrie een heleboel meegemaakt hebben en alledrie op een andere manier verdergaan. Toch wel bijzonder dat we elkaar na een jaar nog steeds zien.

23 juli is Marcel samen met zijn vader en zus met een luchtballon meegegaan. We waren met zijn allen gaan kijken bij het opstijgen. Dit was erg mooi om te zien. Valerie wilde ook erg graag mee en raakte helemaal in paniek toen Marcel met de ballon opsteeg. Samen met opa Heusden is zij meegereden om de ballon te volgen omdat ze bang was dat Marcel niet meer terug kwam. Het was een hele mooie tocht geweest en Marcel heeft er erg van genoten.

In augustus zijn we op vakantie naar Turkije geweest. Samen met de kinderen en vrienden van ons zijn we 2 weken weggeweest. Dit is erg leuk geweest. Het is toch fijn als kinderen kunnen zwemmen. Valerie zat bijna de hele dag in het zwembad en omdat ze zo goed kan zwemmen hoefden we niet de hele tijd bij haar te blijven. Maar we hadden onze handen ook vol aan Levy, die nog niet kan zwemmen, maar ook het liefst de hele tijd in het zwembad zat.
Het was ook erg mooi om te zien hoe zorgzaam Valerie is voor Levy en we hebben ook erg genoten van het dansen van Valerie en Levy op het podium s'avonds tijdens de minidisco. Het is een mooie zomervakantie geweest. Terwijl veel ouders tijdens de laatste week van de vakantie vaak zoiets hebben van "was de school maar weer begonnen" moeten wij zeggen, dat we ons tot op de laatste dag van de vakantie niet echt verveeld hebben. Maar dan hebben we natuurlijk ook geluk gehad met het weer en hebben we veel tijd buiten doorgebracht.

6 september is de school weer begonnen. Tegelijk met de school begint ook weer onze agenda vol te staan en hebben we het weer druk. Marie-Louise is weer begonnen met een studie en ook Marcel heeft er alweer een cursus opzitten.
Toch hebben we de afgelopen weken ook veel tijd samen met ons gezin doorgebracht en gaan we er vaker met ons viertjes opuit. Dit doet ons goed, al missen we toch altijd ons meisje. We praten wel steeds vaker samen over Indy, ze blijft erbij horen op haar manier. Het doet pijn om te zien dat steeds minder mensen nog over Indy praten, maar het is ook begrijpelijk dat iedereen verdergaat. Toch maakt dit het 2e jaar denk ik nog moeilijker dan het 1e jaar na het overlijden.

Oktober 2004
Deze maand is Marcel geopereerd aan zijn schouder. Hij moest hiervoor 1 nacht in het ziekenhuis blijven. Al was het geen zware operatie, toch gaf het ons allebei een vreemd gevoel. Nu was het Marcel die in het ziekenhuis lag, maar omdat hij een volwassen man is, mocht ik niet bij hem blijven. Bij Indy mochten wij de hele dag in het ziekenhuis blijven, maar nu mocht ik Marcel alleen wegbrengen en kon ik weer naar huis. Valerie vond het allemaal wel wat hebben, zij wilde ook graag bij papa blijven en vroeg aan hem of er bij het ziekenhuis ook een Ronald mc Donald was, zodat zij vlakbij papa kon slapen. Dit heeft bij haar toch weer het nodige losgemaakt. Net als bij ons trouwens. Het blijft vreemd om weer in een ziekenhuis te komen. We waren blij dat de operatie goed verlopen was en Marcel weer snel naar huis kwam. Zijn herstel verloopt erg goed en hij is weer volop aan het werk.

Valerie heeft een week vakantie gehad en we hebben samen vanalles ondernomen. Marcel heeft erg genoten van het concert van K3 samen met haar en ik ben met haar naar de film van K3 geweest en naar de speeltuin. Het voelt goed om samen dingen te doen en te zien dat de kinderen er volop van genieten. Ik vind het ook fijn dat Valerie het nog vaak over Indy heeft en dat zij er voor haar ook nog echt bij hoort.

We hebben deze maand ook foto's van de kinderen laten maken door een nichtje van mij. Zij heeft ook een gezinsfoto gemaakt. Een gezinsfoto zonder Indy erop. Deze zullen er nog vele volgen, maar het doet toch pijn om naar de foto te kijken en steeds iemand te missen.
De bladeren vallen van de bomen vanwege de herfst. Dit heeft ook veel invloed op onze stemmingen. Het ene moment kunnen we weer de hele wereld aan en het andere moment hebben we even helemaal nergens zin meer in.
Binnenkort gaan we met Jos en Helma een weekje op vakantie. Weer even opladen voor de donkere dagen die er weer aankomen.

November 2004
We zijn er even lekker tussenuit geweest. Samen met Jos en Helma een weekje naar Egypte. Dit was erg fijn. Het vertrekken daarentegen was wel moeilijk, want het blijft moeilijk om zonder de kinderen weg te gaan. Maar we wisten wel dat ze in goede handen waren. De ouders van Marie-Louise zijn de hele week bij ons in huis geweest, dus alle dagelijkse dingen gingen gewoon door. Toch fijn dat zij dit voor ons doen. De vakantie zelf was erg mooi. Egypte is een prachtig land en het weer was heerlijk. We hebben gedoken en gesnorkeld. Het koraal en de vissen in de Rode Zee zijn werkelijk prachtig. Het was ook een hele fijne week omdat we samen waren met geweldige vrienden, met wie we werkelijk alles kunnen bespreken. We hebben vooral veel gepraat over Indy, die ook voor hun zo ontzettend veel heeft betekend. We hadden het gevoel dat deze ene week per jaar totaal in het teken staat van Indy, omdat we er zoveel over hebben gepraat. Dit voelt erg goed, want we praten graag over Indy. Als er niet meer over Indy gepraat wordt, geeft het pas echt het gevoel dat ze dood is. Daarom is het ook zo fijn dat er nog regelmatig mensen aan ons vragen hoe het met ons gaat.

Na de vakantie hebben we het erg druk gehad met de voorbereidingen voor Sinterklaas.

December 2004
Het begin van deze maand stond natuurlijk helemaal in het teken van Sinterklaas. Valerie die op diverse plaatsen naar Sinterklaas mocht. En ook bij de Brandweer (waar Marcel lid van is) is hij geweest. Het was erg mooi om te zien hoe enthousiast Levy was bij het zien van Sinterklaas en Zwarte Piet. En ook Valerie die haar uiterste best deed om een mooi dansje te doen. Op pakjesavond hebben we tevens bezoek gehad van een aantal zwarte pieten en de kinderen wisten niet hoe snel ze alles uit moesten pakken.

Na Sinterklaas beginnen de voorbereidingen weer voor de Kerst. De Kerstboom zetten, het kerstdiner voorbereiden, kaarten schrijven enz. Het zijn tevens ook weer hele vervelende dagen. Vroeger was Kerstmis een gezellig familiefeest, lekker eten en samen een spelletje doen. Voor ons is het Kerstfeest nooit meer compleet. Door de jaren heen zal het wel beter gaan, maar dit jaar zien we toch wel weer op tegen al deze feestdagen. Maar samen met onze vrienden en familie gaan we proberen er iets van te maken. De mooie herinneringen aan het laatste kerstfeest met Indy en "oud en nieuw" met onze 3 kinderen blijven we koesteren.

WIJ WENSEN IEDEREEN FIJNE FEESTDAGEN EN VOORAL EEN GEZOND 2005 TOE.