Januari 2006
2006. Een nieuw jaar. Weer een jaar verder weg van Indy. Een jaar met steeds dezelfde dagen waarop we altijd dezelfde herinneringen zullen hebben. Een nieuw jaar waar we iets van gaan maken samen.

Nog even terugkomend op december 2005. We hebben het lekker druk gehad met heel veel leuke dingen. De Carnaval heeft ineens een heel belangrijke plaats in ons leven ingenomen. Het is een hele ervaring en we genieten er volop van.

In november/december heeft Marie-Louise samen met 2 vriendinnen nog een leuke cursus gevolgd. Deze cursus heet "en nu ik", waarin ze graag wilde leren om op te komen voor haarzelf, kritiek te geven en ontvangen en meer zelfvertrouwen wilde krijgen. Ze was erg enthousiast over de cursus en vond het jammer dat hij na 5 avonden al voorbij was. Het is een cursus die ze iedereen aan kan bevelen.

Tijdens de kerstdagen zijn we samen met Jos en Helma naar Disney Parijs geweest. Dat was erg fijn. Het kerstgevoel is bij ons de laatste jaren niet meer aanwezig en door naar Disney te gaan, wilden we er toch graag samen iets van maken. De kerstsfeer in Disney was overweldigend en samen met de kinderen hebben we hier erg van genoten.
In de kerstvakantie heeft Valerie nog 2x meegedanst in de kerstshow van haar dansschool en hebben we nog 3 verjaardagen gevierd.

Tijdens oud en nieuw hebben Valerie en Levy nog een sterretje gebrand voor Indy, en samen gaan we beginnen aan 2006. Een zeer speciaal jaar, dat geheel in het teken zal staan van de Carnaval. En zoals de voorzitter van de carnavalsvereniging heeft gezegd, "met af en toe een knipoog naar boven, komt het allemaal goed".

We zijn januari goed begonnen. Op 7 januari vond onze prinsenreceptie plaats. Dit was geweldig. Er kwamen zoveel mensen om ons een hand te geven, het was super. Vooral toen onze vriendenclub in grote getale binnenkwam. Deze is inmiddels behoorlijk uitgebreid, en iedereen was zo enthousiast. We hebben zoveel mensen leren kennen de laatste tijd doordat Marcel prins Carnaval is geworden. We staan momenteel weer volop in het leven en met zoveel fijne mensen om ons heen gaan we er samen iets van maken. En we vinden het heel fijn dat ook Indy daar in betrokken wordt. Al hebben we het nog zo druk, de gedachten aan haar komen nog dagelijks boven, en het is zo fijn dat er met ons nog zoveel mensen aan haar denken. De kracht en doorzettingsvermogen die Indy haar hele leventje heeft gehad ondanks haar pijn, zorgt er voor dat wij positief in het leven blijven staan en gaan genieten van elke dag, want morgen kan het anders zijn.

Februari
Het waren drukke maanden, maar bovenal geweldige maanden. Januari en februari stonden bij ons helemaal in het teken van het Carnaval. Een tijd van voorbereidingen, diverse uitstapjes met de carnavalsvereniging en veel geheimzinnigheid. Onze vriendenclub heeft zich voor 200% ingezet voor de carnaval en is maanden erg druk geweest met alle voorbereidingen om de carnavalsvereniging te laten zien hoe enthousiast zij waren doordat Marcel prins was. Het was super, ze hadden de ene verrassing na de andere en wij mochten natuurlijk van te voren niets weten. Dit was af en toe best moeilijk voor ons, vooral omdat wij gewend zijn dat iedereen altijd zomaar even binnenloopt bij ons, echter de laatste maanden gebeurde dit nog maar zelden, omdat ze het allemaal ontzettend druk hadden met allerlei voorbereidingen. Achteraf was het dubbel en dwars de moeite waard.

De tijd voorafgaande aan de carnaval was erg leuk, omdat we toen de tijd hadden om iedereen van de carnavalsvereniging te leren kennen. Het is een fantastische club mensen waar we in korte tijd een hechte band mee hebben gekregen.

Enkele weken voor de carnaval zijn we nog op bezoek geweest bij onze vrienden in Amsterdam (de ouders van Jasper en Thijs). Zij hadden echter geen idee wat carnaval betekent en we hebben hen dus maar direct wat wegwijs gemaakt in het carnaval. Hieruit is nog een heel mooi verhaal van Caroline uit voortgekomen, welk Marcel voorgedragen heeft tijdens de heilige mis met carnaval. Het is toch fijn dat we nog steeds contact hebben met elkaar ondanks dat we allemaal ons eigen leven weer opgepakt hebben. Er blijft altijd een band bestaan tussen ons.

Op 24 februari is dan uiteindelijk het feest van carnaval losgebarsten. Dit feest is pas geeindigd op 1 maart met het traditionele haringhappen. Het was een feest om nooit meer te vergeten. Een feest met een lach maar af en toe ook een traan. We hebben er erg van genoten. Er zijn zoveel mensen met ons meegegaan tijdens deze dagen (vrienden, buurt, familie). De laatste avond (dinsdag) was een zeer emotionele avond. Het was een afsluiting van een zeer intensieve periode waarin we zoveel prachtige mensen hebben leren kennen en vriendschappen aan hebben overgehouden. Op dinsdagavond nam iedereen afscheid van elkaar en dat was best heftig.

Het was ook een feest waar Indy regelmatig in terugkwam. De vrienden en familie hadden tijdens de optocht bovenop hun wagen een mooie ster staan die ronddraaide. Tijdens de prijsuitreiking van de optocht hebben er diverse winnaars hun prijs aan ons gegeven ten behoeve van het ronald mc donald kinderfonds. Als we s'nachts thuis werden gebracht door Malou en Christian hebben we met hen nog hele fijne gesprekken gehad over Indy. Er zijn nog enkele giften gedaan ten behoeve van het ronald mc donald kinderfonds. Dit doet ons allemaal erg goed. De twijfel die we in eerste instantie hadden over of we dit wel of niet moesten doen, is helemaal weg. Want het was een carnaval voor ons allemaal ook voor Indy. En we weten zeker dat ook zij er erg van genoten heeft. Al hadden we dat zo graag zelf willen zien. Veel mensen hebben haar tijdens de carnaval in hun hart meegedragen en dat geeft erg veel voldoening en moed om verder te gaan.

Maart/april
De drukte van de carnaval is achter de rug. Toch wel raar. We hadden na de carnaval toch een beetje het gevoel dat we in een diep dal terecht waren gekomen. Ineens is alles afgelopen en gaat het gewone leven weer door. We hebben wel veel mooie dingen aan de carnaval overgehouden. Nieuwe vriendschappen, mooie herinneringen, en leuke afspraakjes.

De weekenden zijn gezellig druk, met veel feestjes en enkele etentjes. Marcel is druk bezig geweest met een cursus voor First Responder bij de brandweer. Hiervoor is hij inmiddels geslaagd. Marie-Louise is momenteel druk met de organisatie van de Mini-Kennedymars die 1 juli weer plaatsvind.

Zoals ieder jaar op de verjaardag van Indy zijn we samen naar de eendjes geweest. Ditmaal vond Levy het interessanter dan Valerie, terwijl Valerie thuis heel erg bezig was met de verjaardag van Indy. Het was een gewone maandag dus de kinderen moesten naar school. Dat maakt alles toch weer anders. Toch was het ook wel fijn dat de kinderen 's middags naar school waren, dat gaf wel wat meer rust thuis en meer tijd om stil te staan bij Indy zelf. Marie-Louise heeft samen met Helma en Peggy naar filmpjes van Indy zitten kijken. Dit was erg emotioneel, maar achteraf heerlijk om weer eens lekker te genieten en te huilen bij het zien van Indy. De rest van de dag hebben we de filmpjes van Indy herhaald om iedereen toch het gevoel te geven dat Indy erbij was. Wij vonden het fijn om er samen met familie en vrienden naar te kijken en herinneringen op te halen. Op deze ene dag in het jaar mogen we best even extra stilstaan bij het feit dat Indy een supermeid was die vocht voor haar leven.

Het was fijn dat het vriendinnetje van Valerie ook is geweest met haar ouders. We hebben een erg goede band met hun en ook al hebben zij Indy niet goed gekend, ze zijn er wel erg bij betrokken. Ook alle reacties op de site en de kaartjes laten zien dat Indy nog steeds voortleeft in vele harten. Toch blijft het voor sommige mensen moeilijk om erover te praten, maar wij blijven haar naam altijd noemen.

Na school hebben we samen met de kinderen en hun vriendjes en onze families ballonnen omhoog gelaten. Dit blijft indrukwekkend, vooral ook voor de kinderen. Ze hebben samen nog een hele poos op de grond gelegen om de ballonnen na te kijken. Het was een fijne dag om op terug te kijken.

Mei/juni
Mei: een mijlpaal voor Levy bereikt, maar ook voor ons. Begin mei is Levy zindelijk geworden. Voor hem een hele stap, maar voor ons tevens het afsluiten van het luiertijdperk. Wel vreemd, nooit geen pampers meer aanschaffen. Nog wel regelmatig een natte broek verwisselen, maar foutjes kunnen gebeuren.

Deze maand hebben we nog een paar etentjes en bezoekjes gehad met mensen waar we tijdens de carnaval een heel goed contact mee hebben gehad. Wel heel gezellig om weer eens lekker bij te praten over wat we allemaal mee hebben gemaakt. Ook de kinderen waren weer helemaal blij om Malou en Chris te zien, waar ze direct gebruik van maakten door Malou pannekoeken te laten bakken tijdens het gourmetten.

2 juni komt ook weer dichterbij en daarmee de herinneringen aan 3 jaar geleden die nog steeds helder in onze gedachten staan. De week voor 2 juni is Marie-Louise enkele malen op plaatsen geweest waar toevallig telkens een Indy in de buurt was. Toch vreemd om dan mensen "Indy" te horen roepen, terwijl deze naam niet erg gebruikelijk is.

02-06-2003 INDY* 02-06-2006

Het weekend van 2 juni (pinksterweekend) zijn we samen met Jos en Helma naar Zeeland geweest. Even uitwaaien aan zee en samen praten en stilstaan bij Indy. Jos en Helma hadden mooie witte rozen meegenomen met aan iedere roos een mooie foto van Indy, deze hebben het hele weekend op tafel gestaan zodat ons meisje er de hele tijd bij is geweest. Het is fijn om dit ieder jaar samen met elkaar te delen. De kinderen die weten dat ze dan voor Indy bellen mogen blazen en rozen in zee mogen gooien. Ook zij maken dan een praatje met Indy en laten blijken dat zij Indy missen. Het is mooi om te zien dat Valerie er een heel ritueel van maakt om haar roos in zee te gooien, door ieder blaadje afzonderlijk in het water te gooien en er een verhaaltje bij vertelt. En Levy die zich afvraagt of Indy de roos wel kan pakken omdat hij naar de kant drijft. Ze leeft voort in onze gedachten, en we zijn blij dat dat ook voor de kinderen geldt. Het is geen emotioneel moment maar vooral een heel fijn moment waar we allemaal een heel goed gevoel bij hebben. Het is een heel mooi maar ook heel gezellig weekend geweest.
De reacties via mail, sms, telefoon en gastenboek doen ook erg goed. Fijn om te merken dat mensen er nog aan denken.

We zijn nog naar het concert van Guus Meeuwis in Eindhoven geweest. Het weer was super evenals de sfeer en het concert. Marie-Louise is nog een dagje weggeweest met de dames van de Raad van Elf van de carnaval. "Happen en trappen", dat wil zeggen, 55 km. fietsen en ondertussen op bij 4 verschillende restaurants een gang eten. Een heel gezellig dagje en vooral leuk om iedereen weer eens te zien.

21 juni is Levy naar het ziekenhuis geweest om zijn neusamandelen eruit te laten halen. Het is een kleine ingreep maar voor ons was het toch weer even een ochtend doorbrengen in een ziekenhuis waar we de nodige nare herinneringen aan hebben. Levy zelf vond het allemaal wel interessant en heeft lekker een hele poos liggen slapen, met als gevolg dat wij langer hebben moeten blijven alvorens hij naar huis mocht.

Juni heeft verder veel in het teken gestaan van de Kennedymars. We zijn beiden druk bezig geweest met de voorbereidingen voor de Mini Kennedymars. Marcel die ingeschakeld was voor het maken van een spel en verzamelen van enkele materialen en Marie-Louise met de organisatie. 1 juli was het dan zover. De dag is super verlopen. Het was erg heet die dag wat toch wel ten koste is gegaan van het aantal lopers en bezoekers. Dat was een beetje jammer, maar we zijn super tevreden over het verloop van het geheel. Het was een erg zwaar weekend, want ook tijdens de nacht van 1 op 2 juli zijn we nog druk in de weer geweest met het posten tijdens de Kennedymars (een wandeltocht van 80 km.). Maar het was een zeer gezellig weekend.

Juli/ augustus
De kinderen hebben vakantie. Het weer is geweldig. Dat wordt lekker genieten. Begin juli hebben we een bbq gehad bij de ouders van Marcel. Dit was weer de eerste keer dat de hele vriendenclub van de carnaval weer bij elkaar kwam. Erg gezellig om iedereen weer te spreken.
Na 2 weken nogal wat feestjes gehad te hebben, waren we helemaal toe aan vakantie. We zijn 2 weken naar de Dominicaanse Republiek geweest. Heerlijk niets doen en genieten van de zon, het strand en de kinderen. Vrienden van ons zijn ook gekomen en samen hebben we het heel leuk gehad. De kinderen konden het erg goed vinden samen, wat voor ons natuurlijk ook meer rust betekende. We zijn een dagje met een jeep op pad geweest. Dit vonden de kinderen zo relaxed dat ze regelmatig in de jeep in slaap vielen. Het is wel moeilijk om te zien hoeveel armoede er heerst in zo'n land, terwijl wij daar in een lekker luxe hotel zitten te genieten. Toch is het een schitterend land met een prachtige natuur en natuurlijk het prachtige witte zandstrand. Marcel heeft tijdens de vakantie zijn duikbrevet gehaald, zodat hij nu voortaan zelf kan gaan duiken. Dit is iets wat hij al jaren had willen doen.

Eenmaal thuis van vakantie hadden we nog lekker een weekje thuis vakantie. Wel jammer dat vanaf het moment dat we thuis waren het weer niet meer zo best was. Maar we mogen niet klagen, we hadden al erg mooi weer gehad. Het laatste weekend van onze vakantie hebben we nog een groot feest gegeven voor de carnavalsvereniging en de vrienden en onze familie. Dit was een super feestje dat door is gegaan tot vroeg in de ochtend. Het was weer een hele tijd geleden dat we de mensen van de carnavalsvereniging hadden gesproken, toch wel leuk om ze nu weer allemaal bij elkaar te zien. We hadden weer heimwee naar de hele carnavalstijd. Marie-Louise had een filmpje gemaakt van allemaal foto's van de carnaval en deze de hele avond laten draaien. Het is mooi om terug te zien wat we al allemaal mee hebben gemaakt dit jaar. Wat een geweldig jaar. Erg druk, maar we wilden nu eenmaal nieuwe mensen leren kennen, en dat is zeker gebeurd.

De vakantie zit er inmiddels weer op en het gewone leven gaat weer door. De kinderen zitten weer op school. Valerie gaat binnenkort op schoolkamp en Marie-Louise gaat met haar mee om te koken voor de kinderen uit haar klas. Zo blijven we bezig. Marie-Louise is gevraagd een lezing te geven over haar ervaringen in het Ronald mc Donaldhuis. Deze vind in september plaats. Hier ziet ze toch wel een beetje tegen op, vooral omdat het gaat over een zeer heftige en emotionele tijd uit ons leven. Maar ze ziet het ook wel een beetje als een soort eerbetoon aan Indy om hier iets over te vertellen en natuurlijk het belang van het Ronald mc Donald.

Eind augustus zijn we met onze vriendenclub een weekend gaan survivallen in de Ardennen. Dit was een behoorlijk heftig weekend. Lekker met z'n allen kamperen, kampvuur, bbq en veel plezier. De activiteiten waren erg zwaar en we hebben dan ook allemaal behoorlijk last van spierpijn gehad. Maar dat weegt niet op tegen het plezier dat we samen gehad hebben.